Pulpa en andere gekkigheid
Door: Corrie
Blijf op de hoogte en volg Corrie
14 Juni 2018 | Spanje, Arzúa
Gisteravond was ik samen met Sarah, Ken en Emily in Melida. Op advies van Angel hebben we inktvis gegeten bij Pulperia Ezeqiuel. Het restaurant had meer weg van een kantine. Met houten banken en ongezellig licht en met wijn uit stenen kommetjes. Maar het zat er vol met (knappe) Spanjaarden.
Het is duidelijk inktvis wat je eet inclusief zuignappen aan de in stukken geknipte tentakels. Ik vind het er niet aantrekkelijk uitzien maar het was erg lekker.
Rond half elf slapen. De dame van de hostel had ons op het hart gedrukt dat de buitendeur om half elf op slot ging.
Om half twaalf werd ik wakker van een deurbel. Zal wel bij de buren zijn, dacht ik. Maar de bel bleef gaan. En toen begon er iemand te roepen om de deur open te doen. Ik mijn bed uit. En ik was niet de enige. Ook Emily en twee mensen uit d andere slaapzaal waren op weg naar de buitendeur. Voor de deur stond een pelgrim die duidelijk teveel aan Bacchus geofferd had. Hij kreeg de wind van voren hoe hij het in zijn botte hersens haalde. De hele hostel was wakker. Hij stotterde dat niemand hem verteld had dat de deur om half elf op slot ging. Ja natuurlijk, hoonde ik; Iedereen behalve jij was het verteld. Vanmorgen hoorde ik dat hij zijn slaapzaal de hele nacht wakker had gehouden met zijn gesnurk.
Vanmorgen vroeg Sarah mij wat het eerste is dat ik ga doen als ik thuis kom. Mijn dochters heel erg knuffelen, zei ik. Terwijl ik het zei begon ik te huilen. Maar misschien ga ik eerst naar mijn vader. Ik weet de volgorde nog niet. Maar wat mis ik ze.
Het is duidelijk inktvis wat je eet inclusief zuignappen aan de in stukken geknipte tentakels. Ik vind het er niet aantrekkelijk uitzien maar het was erg lekker.
Rond half elf slapen. De dame van de hostel had ons op het hart gedrukt dat de buitendeur om half elf op slot ging.
Om half twaalf werd ik wakker van een deurbel. Zal wel bij de buren zijn, dacht ik. Maar de bel bleef gaan. En toen begon er iemand te roepen om de deur open te doen. Ik mijn bed uit. En ik was niet de enige. Ook Emily en twee mensen uit d andere slaapzaal waren op weg naar de buitendeur. Voor de deur stond een pelgrim die duidelijk teveel aan Bacchus geofferd had. Hij kreeg de wind van voren hoe hij het in zijn botte hersens haalde. De hele hostel was wakker. Hij stotterde dat niemand hem verteld had dat de deur om half elf op slot ging. Ja natuurlijk, hoonde ik; Iedereen behalve jij was het verteld. Vanmorgen hoorde ik dat hij zijn slaapzaal de hele nacht wakker had gehouden met zijn gesnurk.
Vanmorgen vroeg Sarah mij wat het eerste is dat ik ga doen als ik thuis kom. Mijn dochters heel erg knuffelen, zei ik. Terwijl ik het zei begon ik te huilen. Maar misschien ga ik eerst naar mijn vader. Ik weet de volgorde nog niet. Maar wat mis ik ze.
-
14 Juni 2018 - 15:55
Franka:
Wij missen jou ook mama! -
14 Juni 2018 - 21:04
Willem:
hadden jullie de bel niet beter af kunnen zetten, stekker eruit. Hup...
Je beleefd wel heel veel zo. Knuffel, je broer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
