Bikkelen
Door: Corrie
Blijf op de hoogte en volg Corrie
23 Mei 2018 | Spanje, Hornillos del Camino
Vanmorgen heb ik me zowaar verslapen. Ik werd om 7.20 uur wakker. Hoe is het mogelijk zou je denken in een zaal met 32 mensen. Maar mijn oogmasker en oordoppen deden hun werk goed. Helaas moet je om acht uur vertrokken zijn.
Het lopen ging niet goed. Ik hen een kapotte blaar in mijn voetholte die ontstoken is. Elke stap deed zo’n pijn. Ik wist niet hoe ik naar het volgende dorp moest komen. En de regen die eerst heel zacht naar beneden viel, besloot een uur later met bakken naar beneden te komen. Ik had het echt helemaal gehad. ik besloot dat het vandaag een korte dag zou worden van 13 km.
Ik plofte na drie uur op het eerste beste terras neer dat ik zag. Ik zat bij een Amerikaanse die wachtte tot de regen zou stoppen. Ze had haar regenkleding per ongeluk vooruit gestuurd naar haar eindpunt voor de dag. Ik deed mijn schoenen uit en strompelde naar de bar. Pain? Vroeg ze. Ik vertelde wat er aan de hand was. Hierop stond er een andere dam op en duwde me iets in mijn handen wat op watten lijkt. Ik keek haar aan. Hikers wool? Vroeg ik. Ze knikte. Voor ik het wist was ze bezig mijn voet te verbinden. Wat was dat fijn. Ik kon mijn schoen weer aan en best redelijk lopen. Ik liep naar het volgende dorp en het ging verbazend goed. Zo goed dat ik besloot door te gaan naar het dorp dat ik gisteren bedacht had. Mijn dag werd steeds beter. Kapot maar trots op mijzelf liep ik Horlillos del camino binnen, vond een geweldig pension met een tweepersoonsbed voor maar 15 euro inclusief ontbijt. Met echte lakens er op. Hoe heerlijk. De Amerikaanse stapte even later binnen en ook Rosemarie bleek hier te slapen. En wat ga ik genieten vannacht van dit heerlijke bed.
37986 stappen 21,9 km horniles
Het lopen ging niet goed. Ik hen een kapotte blaar in mijn voetholte die ontstoken is. Elke stap deed zo’n pijn. Ik wist niet hoe ik naar het volgende dorp moest komen. En de regen die eerst heel zacht naar beneden viel, besloot een uur later met bakken naar beneden te komen. Ik had het echt helemaal gehad. ik besloot dat het vandaag een korte dag zou worden van 13 km.
Ik plofte na drie uur op het eerste beste terras neer dat ik zag. Ik zat bij een Amerikaanse die wachtte tot de regen zou stoppen. Ze had haar regenkleding per ongeluk vooruit gestuurd naar haar eindpunt voor de dag. Ik deed mijn schoenen uit en strompelde naar de bar. Pain? Vroeg ze. Ik vertelde wat er aan de hand was. Hierop stond er een andere dam op en duwde me iets in mijn handen wat op watten lijkt. Ik keek haar aan. Hikers wool? Vroeg ik. Ze knikte. Voor ik het wist was ze bezig mijn voet te verbinden. Wat was dat fijn. Ik kon mijn schoen weer aan en best redelijk lopen. Ik liep naar het volgende dorp en het ging verbazend goed. Zo goed dat ik besloot door te gaan naar het dorp dat ik gisteren bedacht had. Mijn dag werd steeds beter. Kapot maar trots op mijzelf liep ik Horlillos del camino binnen, vond een geweldig pension met een tweepersoonsbed voor maar 15 euro inclusief ontbijt. Met echte lakens er op. Hoe heerlijk. De Amerikaanse stapte even later binnen en ook Rosemarie bleek hier te slapen. En wat ga ik genieten vannacht van dit heerlijke bed.
37986 stappen 21,9 km horniles
-
23 Mei 2018 - 21:21
Lia:
Je ervaart het maar weer hè Corrie, Niets is toeval, het valt je toe. Dikke kus -
24 Mei 2018 - 05:13
Marja Den Boer:
Wederom een prachtig verhaal zeg, wat een bijzondere ontmoetingen, en mooi hoe je daar voor open staat. -
24 Mei 2018 - 05:19
Jolanda:
Wat doe je dat goed corrie. Hikers wool nooit van gehoord. Nou topper hoop dat je lekker geslapen heb in je 2 pers bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
