Geen regen, wel bedbugs

Elke dag is een nieuw avontuur. Ook vandaag weer. Het was vanmorgen knap koud toen ik vertrok uit O’Cebreiro. Ik liep letterlijk met mijn hoofd in de wolken. Was de voorspelling gisteren nog 60 % regen vanaf 9 uur. Vanmorgen was het 30% vanaf een uur. En het is nu nog steeds droog. Ik heb een hele mooie tocht gelopen over de bergpas naar Triacastela. Wel 700 meter dalen. Maar over redelijke paden.

In de albergue municipal ingecheckt. Toen ik net mijn slaapzak had uitgerold, werd mijn Canadese onderbuurvrouw erg nerveus. There are bedbugs here, zei ze. De dame van de municipal werd er bij gehaald. En inderdaad er zat een bedmijt verstopt in het stopcontact. We werden vriendelijk verzocht de kamer te verlaten en kregen een andere kamer. Een half uur later moesten we allemaal het gebouw verlaten en verhuizen naar het andere municipal gebouw. Nu een uur later hebben de meeste gasten de albergue verlaten en zijn vertrokken naar een private albergue.

Bedmijt is een groot probleem op de camino. Doordat mensen elke dag in een andere albergue slapen worden de beestjes en de eitjes overal verspreid. Op dit moment is het de Canadese bedmijt. In een aantal albergues mag je je rugzak niet meenemen in je kamer. Sommige albergues hebben latex hoezen rond het matras en het kussen. Bij andere krijg je een wegwerp hoeslaken en kussnsloop. Ik gebruik alleen mijn eigen kussensloop en die controleer ik elke dag. Als ik thuiskom gaat mijn rugzak de tuin in en de inhoud in vuilniszakken naar de wasmachine dat is nu al zeker.